Camino Hans Jünger

Men had het langs verschillende kanalen aangekondigd, ik was verondersteld om voorbereid te zijn, maar toch... Niet te doen rond de middag, hier was het zeker 39 graden, af en toe wel in een stukje bos, maar toch... Mijn kruiken met 2 liter water tot de laatste druppel uitgedronken, nog een groot blik cola gekocht bij een bakker en nog ergens een liter koud appelsap aangeschaft in een verloren warenhuis.   En nog steeds was de verzekering tegen de  grote dorst niet gelest. Nu, hier vanavond in een Italiaans restaurantje, gelukkig wel! 😎 Heb het weerbericht van dit weekend en van volgende week eens onder de loep genomen en dat ziet er al veel beter uit met veel normalere temperaturen.  Vanaf zondag komen er immers de komende dagen vrij veel vrienden en vriendinnen meestappen de komende twee weken en ik duim dan ook voor de ideale weersomstandigheden. Hit van de dag: nr 130 speciaal voor zij die er bij waren in Coldplay - Brussels, een avond om nooit meer te vergeten. https://youtu.be/9

Na een geweldige stop in Parijs, m’n gastvrouw Lucie in haar Airbnb was werkelijk top, ze heeft zelfs m’n was gedaan (!), zet ik mijn weg verder.  Eerst van in het centrum van Parijs tot aan porte d’Orleans en daarna wederom door de Banlieues. Maar dit zijn zeker niet de minder mooie voorsteden die ik dinsdag doorkruist heb, integendeel. Wat een verrassing vandaag, dit gedeelte van Parijs tot in Massy noemt “La Coulée Verte”,  een zeer breed wandel en fietspad volledig omgeven door bomen en dit zo’n 15 km lang.  Hier wel een massa fietsers en lopers maar het doet mij ergens wel plezier dat dit nieuw aangelegde pad (naast den TGV) zoveel succes heeft.  Voor ons moeilijk te geloven maar er zijn meer dan 1 miljoen mensen die dagelijks naar Parijs gaan werken! Hier kan Vlaanderen duidelijk nog iets van leren... Ideaal was het vandaag wel  om te schuilen tegen de brandende zon, vandaag was het hier 37 graden en morgen geven ze nog warmer.  De pijn in m’n knie is plots weggegaan zoals hij ge

Hoe onwezelijk was dit vandaag... Vanaf het vertrek in Liedekerke heb ik de Compostella-route in de natuur gelopen, meestal langs akkers, boswegen, kleine asfaltbaantjes en eventuele waterlopen. Af en toe een klein stadje doorkruist maar dat was het dan ook. En dan vandaag het complete uiterste: veel drukkere Parijse voorsteden die je doorkruist en de door iedereen gekende georchestreerde chaos in Parijs met luide sirenes en een massa volk op de boulevards. Vermits Parijs sinds gisteren een oranje corona-kleur heeft gekregen ben ik vrij waakzaam en zet het mondmasker op waar dit aangeraden wordt. Nieuw kwaaltje: sinds gisteren regelmatig een knagende pijn in mijn linkerknie als ik niet stap. Vooral ‘s morgens en tijdens het terug opstarten na een wandelpauze. Volgens m’n ega, die zoals de meesten wel weten, verpleegster is, is het simpel op te lossen: “blijven stappen”. Ikzelf ben meer voorstandet van een breeze, zal aan één van mijn bezoekers die vanaf zondag afkomen vragen om er mij